o tym co ostatnio przeczytane / 1

Staram się czytać codziennie. Chociaż jedną stronę. Czytanie mnie relaksuje. Najczęściej czytam na nocnych dyżurach i wieczorem w domu, w łóżku. W domowe wieczory często po jednym rozdziale oczy same się zamykają, mimo wszystko lubię ten moment dnia i z niecierpliwością na niego czego. Nie rozumiem, jak można nie lubić książek. To tak jakby nie lubić czekolady.

"Botanika duszy" to prezent niespodzianka od Poślubionego. Kiedy odpoczywaliśmy w górach Poślubiony poszedł na zakupy. Wrócił z książką Elizabeth Gilbert, autorki znanej z książki "Jedz, módl się i kochaj", która mnie nie porwała. Pewnie przez to, że tyle o niej wszędzie mówiono i pisano. Uprzedzona domyślałam się, czego mogę się spodziewać po "Botanice duszy". Ależ się myliłam! 

Bohaterką książki jest Alma Whittaker, córka Henry'ego i Beatrix. Alma żyje i dorasta wśród pięknych roślin. Henry jest właścicielem jednego ze wspanialszych ogrodów, w którym znajdują się rośliny o których marzy reszta świata. Nic więc dziwnego, że to właśnie studiowanie roślin będzie sensem życia Almy. Alma jest kobietą o niezwykłej inteligencji. W młodości zakochana nieszczęśliwie, dopiero w dojrzałym wieku zostaje żoną. Nie na długo. Jej życie zaczyna się plątać. Komplikować. Po kilkudziesięciu latach spędzonych w Filadelfii statkiem płynie na Tahiti. Tam rozwiązuje tajemnicę ludzkiej duszy. Jednak Tahiti to nie koniec jej podróży.

"Drogę do Różan" pożyczyła mi Mama Poślubionego. Książka bardzo przypominająca mi serię o "Cukierni pod Amorem". Ciepła. Rodzinna. Idealna na lato, jesień, wiosnę i zimę.
W Różanach znajduje się dworek, który jest rodzinnym domem Zosi Boruckiej. Mieszka tam razem z ojcem i swoją nianią z dzieciństwa, która przepysznie gotuje. Niestety rodzina Boruckich traci swój ukochany dom. "Droga do Różan" to książka, którą czyta się jednym tchem. Doskonała do parku i do poduszki. O miłości, przyjaźni, rodzinie.

 Rok temu czytałam "W Paryżu dzieci nie grymaszą". Bardzo mi się spodobała. Najbardziej podejście francuskich rodziców do sprawy jedzenia i rozwoju dziecka. "Dziecko dzień po dniu" kupiłam za dwa złote. Skorzystałam z promocji w Empiku. Jak się cieszę, że nie kupiłam jej w regularnej cenie. To właściwie powielanie treści "W Paryżu..." z tą różnicą, że "Dziecko.." napisane jest w formie punktów. Książka dla tych, którzy nie czytali pierwszej części.

Zanim trafiła w moje ręce, nigdy o niej nie słyszałam. Dlatego dziwi mnie fakt, że komukolwiek opowiadam o niej, kojarzy ją. Piękna historia o chłopcu, który odwiedził niebo. Jego opis tego miejsca, dał mi wiele do myślenia. Książka doczekała się ekranizacji. Muszę nadrobić zaległości.

__________________________________________________________________________________________

Ciekawa jestem, czy przeczytałyście, którąś z tych książek i jakie macie o niej zdanie. Czekam też na propozycje, które będę mogła dopisać do listy "do przeczytania". Dajcie też znać czy podoba Wam się taka forma i czy częściej mam się dzielić tym co przeczytane.

Pozdrawiam

Katjuszka