O jedenastym miesiącu

Właściwie o jedenastym i pół. Ten brak czasu, szpital w domu i wyjazdy spowodowały prawie dwutygodniowe opóźnienie. Ale do rzeczy. O Mai mojej mogłabym pisać i pisać. Zachwycać się i zachwycać. Opowiadać i opowiadać. Nudna jestem, ale nie mam pojęcia kiedy upłynęły te miesiące. Już za dwa tygodnie, no dobra za trzy, będziemy mieli roczniaka ?! Niemożliwe. Przygotowania do pierwszych urodzin trwają. Będzie się działo!

Miesiąc ten zaczął się zmianą w sposobie poruszania. Majuszka przemieszczała się jak żołnierz. Na dodatek ranny. Byłam pewna, że czworakowania już u nas nie będzie. Pewnego dnia Majuszka zaczęła czworakować. Ot tak. Po prostu. Teraz czworakuje w tempie ekspresowym. W końcu ma czysty brzuch, ale za to kolana brudne. Uwielbiam ten dźwięk dłoni przy czworakowaniu. Lewa. Prawa. Lewa. Prawa. Tak od rana do wieczoru. Od poniedziałku do niedzieli.

Jeśli zapytać moją Córkę o ulubione pomieszczenie w domu z pewnością powiedziałaby, że to kuchnia. Kiedy tylko widzi, że się tam kręcę woła "am am am am", co jedni odbierają jako " ma ma ma ma". Nic bardziej mylnego. Majuszka chce po prostu jeść. Smaki wszelakie uwielbia. Zjadłaby wszystko czym tylko byście ją poczęstowali. W tym miesiącu pojawił się też ZĄB, na którego tak wszyscy czekali. Ufff. Bo już myślałam, że ze mną jest coś nie tak. Widziałam, a jednak wciąż go nie było. Wyszedł. Ostry, biały, wyczekany. Wypiliśmy szampana. Jedzenie zyskało nową jakość. Czasami wydaje mi się, że "am am am" to jej ulubiona kwestia. Przecież taka błyskawica skądś energię czerpać musi. Sen to za mało. Chociaż problemów z nim nigdy nie było i nie ma. Odpukać! Dzień Maja kończy o 18.30 - 19.00. Godzina na sen optymalna. To rodzinne. Lubimy chodzić spać z kurami. Za to jakie z nas ranne ptaszki! O 5.30 - 6.00 z pokoju Mai zaczynają wydobywać się dźwięki. Pora wstawać. Bawić się. Odkrywać. Zwiedzać. Tulić. Jeść! Żłobkować.

Dumna jestem, że Maja tak dobrze zaaklimatyzowała się w nowej żłobkowej rzeczywistości. Obecność innych dzieci działa na nią doskonale, a jej zmysł muzyczny jest jeszcze bardziej rozwinięty. Muzykę uwielbia. Tak jak koty, a w szczególności psy. Obok żadnego nie możemy przejść obojętnie. Przy każdym jest zachwyt, machanie nogami i rękami i krzyki. A krzyczeć Maja potrafi. Jeśli coś jej się nie podoba, albo jeśli czegoś bardzo chce. Już wie, że trzeba wtedy mówić "da da", a kiedy my mówimy "daj" trzeba dać to co ma się w ręce. Bystrzak. Zachwycam się codziennie. Pojąć nie mogę, że w tak krótkim czasie... ale to wszystko już wiecie, bo ja nudna jestem.

Ciekawość Mai mi imponuje. Inspiruje. Każdy dorosły powinien być tak ciekawy świata, każdy powinien się tyle uśmiechać co ona. Rozbawić ją może wszystko. Uśmiech szczery, pełną buzią. Taki na sto procent. Uczę się od Ciebie. Cieszyć się ze wszystkiego. Tym swoim uśmiechem Majuszka rozkochuje każdą spotkaną osobę. Każdy odpowiada na jej uśmiech uśmiechem. Córko masz moc. Ogromną moc! : )

Pozdrawiam

Katjuszka