Od maja do maja

Ten rok minął błyskawicznie. Nie wiem kiedy. Przeleciał. Wszystko zaczęło się w Dzień Mamy. Takie to wyjątkowe. Na początku były łzy szczęścia i niemożność zrozumienia jaki cud się właśnie stał. Jaki cud stworzyliśmy. My. Zwykli tacy. Cud ciepły. Cud płaczący. Łzy szczęścia szybko zamieniły się w łzy rozpaczy. Problemy z karmieniem. Problemy ze zrozumieniem. Moim i Mai. Docierałyśmy się. Okazało się, że ten ból głowy to nie zmęczenie po porodzie. Jedne z najgorszych dziesięć dni mojego życia. Bez Mai. Bez Poślubionego. Wróciłam i zaczęło się układać. Łzy coraz częściej zastępował uśmiech. Potrafię zrozumieć naszą córkę! Potrafię sprawić, żeby spokojnie zasnęła. Potrafię wywołać uśmiech na jej twarzy. W życiu każdy wie jak to jest. Kolejny zły czas. Choroba. Nerwy. Próba. Daliśmy radę. W trójkę. Jak trzej muszkieterowie. Tak do dzisiaj walczymy z przeciwnościami. Mamy Ciebie Maju! Nasza bateria słoneczna. Za nami wyjątkowy rok. Uczymy się być rodzicami. Raz jest lepiej, a raz gorzej. Dzięki Tobie jestem spełnioną kobietą. Odkrywam swoje pasje. Masz moc. A przed nami jeszcze tyle! Spacery za rękę. Rozmowy przed snem. Występy. Laurki. Wycieczki rowerowe. To wszystko o czym kiedyś marzyłam, a teraz to wszystko się dzieje. Mamy szczęście. Już prawie rok i miesiąc. Dalej nikt nie zatrzymał tego czasu. Nadal pędzi. A nam się w końcu udało znaleźć czas, żeby zapamiętać w kadrach jak to jest teraz. 

To najlepszy czas w moim życiu. 

Pozdrawiam

Katjuszka