O niedzielnym rozmyślaniu

Mama. To słowo, które najczęściej wypowiada Maja. Najpiękniej wypowiadane słowo 'mama'. Z odmienną tonacją w zależności od intencji. Do mnie. Niesamowite. Mimo, że to czternaście miesięcy ja w to uwierzyć nie mogę. Nie mogę tego pojąć. Jestem mamą. Już na zawsze. Do końca. Chcę być mamą najlepszą. 

Istnieją przeróżne 'sposoby' na rodzicielstwo. Do jednych mi bliżej, do innych dalej. Nie oceniam, kto jak i dlaczego. Skupiam się na sobie. Wybieram to co najlepsze. Mam jeden cel do zrealizowania. Wychować najszczęśliwsze dziecko w okolicy. Samodzielne. Odpowiedzialne. Wrażliwe. Uśmiechnięte. Po prostu szczęśliwe. 

Chcę za kilkadziesiąt lat spojrzeć w te piękne brązowe oczy i widzieć, że wykonałam kawał dobrej roboty. Ciężkiej. Bardzo. Bo macierzyństwo to chyba mój najtrudniejszy egzamin. To nie tylko ja, ale i druga osoba. Oddzielna. Drugi Człowiek. Osoba, której wskazuję kierunek. Ogromna odpowiedzialność. Czasami mnie to przeraża, ale daje siłę do działania. 

Ktoś to sprytnie wymyślił. Stopniowanie wymagań. Stopniowanie trudności macierzyństwa. Początkowo mnóstwo nowości. Nowy człowiek, nowa sytuacja. Pochłaniały mnie same przyziemne rzeczy. Przewijanie. Karmienie. Tulenie. Usypianie. Poziom zaliczony. Teraz robi się to mechanicznie, z łatwością. Wskoczyłam na wyższy poziom. Poziom wychowania. Takiego już na poważnie. To taki egzamin bez poprawek. Do zdania. Tylko trzeba się przyłożyć. Starać się nawet jak się nie chce. Być nawet jak się nie chce. Dawać z siebie wszystko nawet jak się nie chce. Są też oceny. Różne stopnie daje mi Maja. 

Dzisiaj patrzę w te ciemne oczy i zachwycam się. Dumna jestem. Mam najcudowniejszą córkę na świecie. Maju jesteś najcudowniejsza. I najpiękniejsza. 

Pozdrawiam

Katjuszka