O realizacji moich marzeń

Realizuję swoje marzenia. Ile szczęścia! Fotografuję. Chociaż nieprofesjonalnie radości taka ilość, że nie wiem gdzie to wszystko upchać. Na zapas. Żeby zawsze tak było. Schowałabym tę radość do pudełka i wyciągała, kiedy tylko będę potrzebowała. Boję się myśleć co by było gdyby nie Kantorek. Wszak to moje koło napędowe. Motywator. Ludzie. Tylu osób bym nie poznała. Pewnie nie poznałabym Franka z Mamą. A wtedy nie byłoby tych zdjęć. 

Dorotę, mamę Franka poznałam w bardzo przyjemny sposób. Szłam po Majuszkę do żłobka. Rozczochrana, potargana biegłam po mój cud. Swoją drogą zawsze tak po nią biegnę. Minęła mnie dziewczyna z wózkiem. Uśmiechnięta dziewczyna z wózkiem. Tak się uśmiechała, że się zawstydziłam i spuściłam głowę. Szybko staram się rozwiązać zagadkę, ale nie, nie znamy się. Zapominam o wszystkim. Odbieram uśmiechniętą Maję. Przytulam. Uwielbiam te uściski! Jak zwykle mija dzień. Na zabawie. Na jedzeniu. Na miłości. Na rozmowach. Zerkam na telefon. Wiadomość. A ja tak bardzo lubię dostawać wiadomości. '(..) Nie mam w zwyczaju nagabywać ludzi na ulicy, ale jeżeli to możliwe to następnym razem, jako czytelniczka, oglądaczka i fanka Mai zagadnę'. 

Okazało się, że jesteśmy sąsiadkami i oprócz dzieci wiele nas łączy. Czasami uda nam się zgrać zegary Mai i Franka i wybrać się razem na spacer. Ostatnio się udało, a przy okazji Franek i Dorota zostali moimi modelami. Majuszka wzorowo asystowała, tylko od czasu do czasu wchodząc w kadr, żeby przypomnieć, że to ona jest modelką numer jeden. 

No i znowu muszę się powtórzyć. Cudowne są te warszawskie Mamy, które spotykam na swojej drodze. O maluchach nie wspomnę.  Franek to cud nad cudami z pięknymi oczami. Taki hen, hen do przodu. Zdolny sąsiad Mai rośnie. 

Pozdrawiam

Katjuszka